عید 98

دوباره برگشتم اینجا..به خونه ی امن قدیمی م.. هرچند که قبلا هیچی از خودم نمی نوشتم اما کللی دلتنگ فضای وب بودم و حالا می نویسمو دوباره دنبال دوستای جدید می گردم..دوستای وفادار به وب نه شاخای اینستاگرام 

تعطیلات عید رو به پایانه! برام غیرقابل باور که اینقدر زود داره تموم میشه دیشب جایی جمله ای خوندم که مضمونش این بود : زمان نمی گذره می دوئه! و به این فکر کردم که زمان مثل یه ماهی از توو دست آدم لیز می خوره و در میره ...و تا میای بفهمی و نجاتش بدی مرده! فکر کردم چقدر زمان مرده داشتم تو این 15-16 روز تعطیلی و بدون حساب و کتاب به خودم گفتم خیلییییییییی!

کلی برنامه برای خودم ریخته بودم اما علنا هنوز یکییش هم به طور کامل تموم نشده! دلم می خواست تمام رمان هایی که آقای متخصص دوست داشتنی بهم معرفی کرده رو بخونم ولی نتونستم و هنوز خیلیاش نخونده مونده حتی همین کتاب زندگی، جنگ و دیگر هیچ که فکر می کردم با متن جذابی که داره دو سه روزه تمومش کنم! عاشق موضوعات جنگ ویتنام شدم! شاید مسخره به نظر برسه اما به قول خانم نوسنده ی کتاب، جنگ جاذبه هم داره...خوشحالم که حس می کنم اون زمانو می تونم درک کنم می تونم خودمو بذارم جای اوریانا فالاچی و توو ذهنم صحنه هایی که دیده  رو بسازمو ببینم ..هر چند خیلیییی تلخ هرچند خیلیییی دردناک اما واقعی!

فهمیدن همیشه درد داره اما به قول آقای شماره 3 درد روح آدما رو بزرگ می کنه! و من عاشق این نوع بزرگ شدنم عاشق فهمیدن...

کتاب زندگی، جنگ و دیگر هیچو حتما باید همین امشب تموم کنم بلکه لااقل خودمو به یه کتاب دیگه ام برسونمو اینقدر تنبل نباشم و از برنامه م عقب نمونم! 

الان ساعت شش و نیم روز پانزدهم فروردینه..دلم می خواست امروزم می رفتیم بیرون..هوا خوبه و  به آدم شوق قدم زدن توو خیابونای قشنگ با بوی عید و شکوفه ها رو میده..صدای پرنده ها  هنوز بلندهههه و خووووب

دیروز باغ پرندگان بودیم..خوب بود آب و هوا عوض کردیم..

خدا رو شکر نهال خرمالویی که پارسال توو حیاط  کاشتم برگ داده و کلللللی خوشحالم کردههههه..امسالم آبجی تو حیاطمون دو تا نهال پسته کاشته که جوونه هاشون درومده و سهم بیشتری از بهار رو قسمت ما کرده.. برگ ها و انجیرهای درخت انجیرمونم همچنان بعد از سال ها به راهه...

خدای خوبممم شکرت بابت همه چی

تا بعددد